Ambasada Szwecji Warszawa, Polska

Nie, listę placówek dyplomatycznych, uprawnionych do udzielania ślubu można znaleźć TUTAJ

Zagadnienia związane z zawieraniem małżeństw uregulowane zostały w Dziale Drugim Kodeksu małżeńskiego (Rozdział II-IV), natomiast przepisy regulujące rozwiązywanie małżeństwa zawarte są w Rozdziale V Kodeksu małżeńskiego.

Kodeks małżeński wymienia trzy przeszkody uniemożliwiające zawarcie związku małżeńskiego (Rodz. II §1-3). Małżeństwa nie mogą zawrzeć osoby, które:

• nie ukończyły 18 lat,
• są spokrewnione ze sobą w linii prostej lub są rodzeństwem,
• pozostają w związku małżeńskim lub zarejestrowanym związku partnerskim.

Wymienione wyżej przeszkody prawne do zawarcia małżeństwa na terenie Szwecji obowiązują również w odniesieniu do osób nieposiadających obywatelstwa szwedzkiego i niemieszkających w Szwecji.

Aby zawrzeć związek małżeński w Szwecji, nie jest wymagane spełnienie żadnych formalnych wymogów dotyczących powiązań ze Szwecją – nie trzeba mieć np. prawa pobytu.

Jednakże w przypadku, gdy żadna z osób, zamierzających zawrzeć związek małżeński, nie posiada obywatelstwa szwedzkiego i nie jest zameldowana w Szwecji, zawarcie małżeństwa przez te osoby jest możliwe, tylko pod warunkiem, że jest to zgodne zarówno z prawem szwedzkim, jak i z właściwym prawem państwa, którego osoby te są obywatelami lub w którym posiadają stałe miejsce zamieszkania.

Osoby, zamierzające zawrzeć związek małżeński, zobowiązane są przedłożyć szwedzkiemu urzędowi skarbowemu (szw. Skatteverket), jako właściwemu organowi w sprawach rejestracji stanu cywilnego i badania zdolności prawnej do zawarcia małżeństwa, zaświadczenia o braku przeszkód do zawarcia małżeństwa. Zaświadczenia to powinny być wydane przez właściwy organ państwa, którego obywatelami są te osoby lub w którym mają stałe miejsce zamieszkania.

Jeśli w danym państwie nie wydaje się tego rodzaju zaświadczeń, należy przedłożyć zaświadczenie potwierdzające stan cywilny osób zamierzających zawrzeć związek małżeński, jak również zaświadczenie wydane przez właściwy organ o obowiązujących w danym państwie przepisach, regulujących kwestie związane z zawieraniem związków małżeńskich.

Ponieważ w świetle obowiązujących obecnie w Polsce przepisów zawieranie małżeństw przez osoby tej samej płci nie jest prawnie dopuszczalne, zawarcie małżeństwa w Szwecji przez dwóch/dwie obywateli/-ki Rzeczypospolitej Polskiej, zamieszkałych w Polsce i nieposiadających zameldowania w ewidencji ludności w Szwecji, nie jest obecnie możliwe wobec braku możliwości uzyskania wymaganych prawem szwedzkim zaświadczeń.

Zawarcie małżeństwa przez osoby tej samej płci jest możliwe, mimo że może ono nie wywoływać żadnych skutków prawnych w państwie, które nie uznaje małżeństw jednopłciowych, a w którym mieszka lub którego obywatelem/-ką jest jedna z osób zawierających małżeństwo, jeżeli druga osoba posiada obywatelstwo szwedzkie lub miejsce zamieszkania w Szwecji (wymagane jest zameldowanie w ewidencji ludności Szwecji).

W takim przypadku procedura związana z dopuszczeniem do zawarcia związku małżeńskiego osoby, która nie posiada obywatelstwa szwedzkiego i nie jest zameldowana w Szwecji z obywatelem/-ką Szwecji lub osobą tam zameldowaną wymaga wizyty w szwedzkim urzędzie skarbowym i złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia, stwierdzającego brak przeszkód uniemożliwiających zawarcie związku małżeńskiego na terenie Szwecji. Osoba nieposiadająca obywatelstwa szwedzkiego i niezameldowana w Szwecji powinna do wniosku dołączyć dokumenty potwierdzające jej tożsamość, dane osobowe, obywatelstwo, miejsce zmieszkania i aktualny stan cywilny. Zaświadczenie potwierdzające stan cywilny powinno być wydane przez właściwy organ państwa, w którym osoba ta mieszka lub którego jest obywatelem/-ką.

W zależności od okoliczności mogą być również wymagane inne dokumenty, np. potwierdzające ustanie lub unieważnienie poprzedniego małżeństwa. Dlatego zainteresowane osoby powinny zasięgać szczegółowych informacji bezpośrednio w urzędzie skarbowym, do którego będzie kierowany wniosek. Dane teleadresowe poszczególnych urzędów skarbowych dostępne są na stronie internetowej: www.skatteverket.se

Związek małżeński może być w Szwecji zawarty w formie cywilnej - przed osobą powołaną przez urząd wojewódzki (szw. Länsstyrelsen) lub przed duchownym kościoła lub związku wyznaniowego. Od 1 listopada 2009 r. możliwe jest zawieranie małżeństw przez osoby tej samej płci m.in przed duchownym Kościoła Szwecji i Kościoła liberalnokatolickiego.

Gminy samodzielnie podejmują decyzję o ewentualnym pobieraniu opłat administarcyjnych, związanych z udzieleniem ślubu. W wielu gminach nadal nie pobiera się z tego tytułu żadnych opłat, natomiast w innych mogą one wynosić do 1000 SEK.

Rozwiązanie małżeństwa regulują przepisy Rozdz.V. Kodeksu małżeńskiego. Sąd może na zgodne żądanie małżonków rozwiązać związek małżeński. Orzeczenie o rozwodzie może być poprzedzone sześciomiesięcznym okresem do namysłu, jeżeli żądają tego oboje małżonkowie lub jeśli jedno z nich mieszka wspólnie z dzieckiem poniżej 16 lat.

Więcej informacji na temat małżeństw jednopłciowych w Szwecji można znaleźć tutaj (w j. angielskim)

97% terytorium Szwecji jest niezamieszkane. Szwecja posiada 30 parków narodowych i prawie 5000 rezerwatów przyrody. Poza obszarami chronionymi obowiązuje allemansrätten, czyli unikatowe dla Szwecji prawo o publicznym dostępie, na mocy którego można w sposób swobodny korzystać z natury, rozbijać biwaki, zbierać jagody, grzyby czy kwiaty, pod warunkiem że nie są to gatunki chronione. Podstawowa zasada brzmi: „Nie zakłócaj i nie niszcz”. Wędkarstwo nie wchodzi w zakres allemansrätten. Więcej o tym co jest dozwolone, a co zabronione.

Nie ma formalnego wymogu posiadania pisemnej zgody rodziców na wjazd do Szwecji osoby niepełnoletniej podróżującej samotnie lub w towarzystwie innej osoby dorosłej. Wymaganymi dokumentami przy przekraczaniu granicy jest posiadanie ważnego paszportu lub dowodu osobistego.

Ponieważ jednak podczas podróży lub pobytu osoby niepełnoletniej w  Szwecji mogą zaistnieć różne nieprzewidziane sytuacje, wymagające ustalenia danych rodziców lub opiekunów dziecka, warto przed podróżą rozważyć sporządzenie dokumentu, w którym rodzice wskażą osobę, której powierzają opiekę nad niepełnoletnimpodczas podróży. Podpisane przez rodziców stosowne sformułowanie wraz z danymi osoby podróżującej z niepełnoletnim dzieckiem można np. dodać  do kopii paszportu lub dowodu osobistego rodziców.

Ponieważ biura podróży lub linie lotnicze mogą stosować inne wewnętrzne przepisy, warto zasięgnąć informacji u przewoźnika,  z którym osoba niepełnoletnia będzie podróżowała.

Informację dot. osób mieszkających w Szwecji można znaleźć w internecie na
stronach www.hitta.se albo www.eniro.se.

Znając nazwisko i datę urodzenia poszukiwanej osoby, można również zwrócić się o pomoc do dowolnego urzędu skarbowego - prowadzi on centralną ewidencję ludności: www.skatteverket.se albo poszukać na
stronie http://www.birthday.se/sok/.

Jak przewieźć do Szwecji zwierzęta z Ukrainy?

Więcej informacji na temat wwozu zwierząt z Ukrainy do Szwecji znaleźć można na stronie szwedzkiego Urzędu ds. Rolnictwa (Jordbruksverket). 

--------------------------------------------------------------------------------

Zanim pies lub kot zostanie wwieziony do Szwecji, właściciel jest zobowiązany dopełnić szeregu formalności:

Na stronie internetowej szwedzkiej policji można pobrać formularzewniosku o wydanie zaświadczenia o niekaralności oraz uzyskać dalsze informacje.

Od 2015 szwedzki bank centralny Riksbank prowadzi stopniową wymianę starych szwedzkich banknotów i monet na nowe. 30 czerwca 2017 ważność straciły stare banknoty o nominałach 100 i 500 koron oraz monety o nominałach 1, 2 i 5 koron.

Nie jest już możliwe płacenie w/w nominałami. Riksbank może wykupić nieważne banknoty, pobierając opłatę administracyjną w wysokości 100 koron. Od 31 sierpnia 2017 r. nie ma już możliwości wymiany nieważnych monet ani w bankach, ani w Riksbank.

Więcej informacji na temat wymiany nieważnych banknotów przez Riksbank można znaleźć tutaj. 

Informujemy uprzejmie, że Ambasada Szwecji w Warszawie nie prowadzi ani skupu, ani wymiany koron szwedzkich.

W odniesieniu do kwestii łupów wojennych Szwecja zajmuje zdecydowane stanowisko, podobne zresztą do praktyki stosowanej przez wiele państw. Zgodnie z tym stanowiskiem rząd szwedzki nie planuje zwrotu dóbr kultury wywiezionych z Polski w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi w XVII wieku.

Postanowienia często przywoływanej konwencji UNIDROIT o skradzionych lub nielegalnie wywiezionych dobrach kultury dotyczą roszczeń nie starszych niż 50 lat, wobec czego nie mogą odnosić się do dóbr z okresu tzw. „potopu szwedzkiego”, który miał miejsce niemal 400 lat temu. Najwłaściwszą w naszym przekonaniu drogą są zatem rozmowy z poszczególnymi muzeami, dotyczące depozytu lub wypożyczenia dóbr z tego okresu.

Szwedzkie muzea, działając zgodnie z nowoczesną, międzynarodową praktyką, aktywnie dążą do nawiązywania współpracy i ułatwiania udostępniania eksponatów między krajami w formie depozytów i wypożyczeń. Nie istnieją żadne ograniczenia odnoszące się do nawiązywania kontaktów z poszczególnymi placówkami i prowadzenia rozmów na ten temat.

Więcej informacji można znaleźć na stronch Szwedzkiej Rady ds. Dziedzictwa Narodowego.

W tego typu komentarzach obecne są najczęściej dwa twierdzenia, a mianowicie, że imigracja zniszczyła Szwecję, a szwedzcy politycy i media tuszują sprawę. Żadne z tych twierdzeń nie jest prawdą, a „fakty” przywoływane na ich potwierdzenie rzadko wytrzymują weryfikację.

Imigracja i integracja oczywiście niesie ze sobą wyzwania, głównie dlatego, że Szwecja przyjęła ogromną liczbę osób ubiegających się o azyl w bardzo krótkim czasie, zwłaszcza w roku 2015. W tej sytuacji należy pamiętać o trzech ważnych sprawach:

- Szwecja ma się dobrze i plasuje się wysoko w europejskich i światowych rankingach dotyczących wzrostu gospodarczego, zatrudnienia, innowacyjności, ochrony środowiska i jakości życia. Fakt, że jesteśmy krajem otwartym, który od dziesięcioleci przyjmował wielu imigrantów, w tym także z Polski, nie doprowadził Szwecji do upadku – przeciwnie, sprawił, że nasz kraj się rozwinął.

- Nie wstydzimy się, że od 2011 roku przyjęliśmy ok. 150 tys. uchodźców z Syrii. Jesteśmy dumni z tej zakrojonej na najszerszą od drugiej wojny światowej skalę akcji humanitarnej.

- Wyzwania, przed którymi stanęła Szwecja byłyby mniejsze, gdyby więcej krajów przyjęło na siebie odpowiedzialność i okazało solidarność poprzez przyjmowanie uchodźców.

By dowiedzieć się więcej na temat sytuacji rzeczywiście panującej w Szwecji, polecamy lekturę poniższego tekstu przygotowanego przez szwedzkie Ministerstwo Spraw Zagranicznych, zawierającego najbardziej rozpowszechnione opinie.

Twierdzenie: „W Szwecji doszło niedawno do pierwszego islamskiego ataku terrorystycznego.”

Fakty: Jedyną znaną próbą przeprowadzenia takiego ataku jest ta z 2010 roku. Podczas zdarzenia nie ucierpiał nikt za wyjątkiem samego zamachowca.

7 kwietnia 2017, po tym, jak powstał ten tekst, w ataku terrorystycznym w centrum Sztokholmu zginęło pięć osób. 7 czerwca 2018 roku Sąd Rejonowy w Sztokholmie wydał wyrok w sprawie. Oskarżony został skazany za zamach terrorystyczny i za zamordowanie w nim pięciu osób, jak również za usiłowanie morderstwa licznych innych osób. Sprawca został zkazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności oraz wydalenie ze Szwecji z dożywotnim zakazem powrotu. Postanowanio także o wypłacie odszkodowań ponad stu ofiarom ataku.

Twierdzenie: „W Szwecji znacząco wzrosła liczba przestępstw z użyciem broni palnej.”

Fakty: W ciągu ostatnich 20 lat w Szwecji malała ilość zdarzeń z użyciem przemocy. Jednocześnie badania wielokrotnie wskazywały na to, że zarówno w Szwecji, jak i w innych krajach zachodniej Europy obywatele mają poczucie, iż przestępczość rośnie. Poczucie wzrostu ilości zdarzeń z użyciem przemocy jest wiązane ze wzrostem liczby imigrantów w Szwecji. Badania pokazują jednak, że nie ma dowodów na to, iż imigracja prowadzi do wzrostu przestępczości. Pomimo faktu, że liczba imigrantów w Szwecji wzrosła w porównaniu z latami 90. XX wieku, zmalało ryzyko zostania ofiarą przestępstwa.

Dane z Narodowego Badania Bezpieczeństwa (ang. Swedish Crime Survey) pokazują, że jeśli chodzi o przestępczość bardzo niebezpieczną w ciągu ostatnich 25 lat zanotowano tendencję zniżkową. Nie zmienia to faktu, że w roku 2015, kiedy zarejestrowano w sumie 112 przypadków tego rodzaju przestępstw, poziom ten był najwyższy od wielu lat.

Badania przeprowadzone przez Szwedzką Radę ds. Zapobiegania Przestępczości wskazują, że przestępczość poważna z użyciem broni palnej wzrosła w kontekście porachunków przestępczych. Liczba potwierdzonych lub podejrzewanych przypadków strzelanin w 2014 roku była o 20% wyższa niż w roku 2006. Statystyki wskazują również, że w wyniku postrzału z broni palnej w 2011 roku zginęło 17 osób, podczas gdy w roku 2015 były to 33 osoby.

Dane Biura ONZ ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) pokazują, że w 2012 roku w Szwecji popełniono 0,7 zabójstw na 100 tys. mieszkańców.

Źródło: https://www.unodc.org/gsh/en/data.html

Twierdzenie: „w Szwecji doszło do znaczącego wzrostu ilości gwałtów.”

Fakty: Ilość zgłoszonych w Szwecji przypadków gwałtu wzrosła. Definicja gwałtu została jednak również w ostatnich latach poszerzona, co utrudnia dokonanie prostych porównań statystyk. Mylące jest także porównywanie statystyk szwedzkich ze statystykami z innych krajów, ponieważ wiele czynów, które w Szwecji zgodnie z obowiązującym prawem podlegają definicji gwałtu, nie jest uważanych za gwałt w wielu innych krajach.

Kiedy przykładowo kobieta w Szwecji zgłosi, że mąż gwałcił ją każdej nocy przez rok, zarejestrowanych zostanie 365 osobnych gwałtów. W większości krajów takie zgłoszenie potraktowane zostanie jako jedno przestępstwo lub w ogóle nie zostanie zarejestrowane.

Znaczące różnice między krajami występują również jeśli chodzi o skłonność do zgłaszania tego typu przestępstw. Kraje, w których o przestępstwach na tle seksualnym mówi się otwarcie i nie wini za nie ofiar, będą również mieć więcej zgłoszonych przypadków. W Szwecji świadomie poczyniono szereg starań, by zachęcić kobiety do zgłaszania każdego zdarzenia.

Więcej na temat prawnych aspektów jeśli chodzi o przestępstwo gwałtu (w j. angielskim):

Brå - The Swedish Crime Survey
Brå - Rape and Sexual Offences
Brå - Crime in Sweden: The Difficulties in Making International Comparisons
The Swedish Penal Code - Chapter VI (Swedish)

Twierdzenie: „To uchodźcy stoją za wzrostem przestępczości, ale władze ukrywają ten fakt.”

Fakty: Zgodnie z danymi pochodzącymi z Narodowego Badania Bezpieczeństwa przeprowadzonego przez Szwedzką Radę ds. Zapobiegania Przestępczości w roku 2015 ok. 13% mieszkańców Szwecji padło ofiarą przestępstw. Jest to wzrost w porównaniu z poprzednimi latami, stanowi to jednak taki sam poziom jak w roku 2005.

Szwedzka Rada ds. Zapobiegania Przestępczości przeprowadziła dwa badania, dotyczące reprezentacji osób z zagranicznym pochodzeniem wśród osób podejrzanych o popełnienie przestępstw. Ostatnie takie badanie miało miejsce w 2005 roku. Badanie wykazało, że większość podejrzanych urodziła się w Szwecji i miała dwoje urodzonych w Szwecji rodziców. Badania pokazują również, że przytłaczająca większość osób o nieszwedzkim pochodzeniu nie była nigdy podejrzana o popełnienie żadnych przestępstw.

Osoby o zagranicznym pochodzeniu częściej są podejrzanymi w sprawach o przestępstwa niż osoby o pochodzeniu szwedzkim. Najnowsze badania pokazują, że osoby pochodzenia obcego 2,5 raza częściej ryzykują stanie się podejrzanymi o przestępstwa niż osoby urodzone w Szwecji i mające urodzonych w Szwecji rodziców. Opublikowane niedawno przez naukowców z Uniwersytetu Sztokholmskiego opracowanie pokazuje, że najwięcej różnic dotyczących aktywności przestępczej pomiędzy imigrantami i innymi osobami ma swoje źródło w zróżnicowanych warunkach socjoekonomicznych, w jakich wymienione grupy dorastały w Szwecji. Różnice te to dochody rodziców i warunki społeczne w okolicy, w której poszczególne osoby dorastały.

Władze szwedzkie nie mają żadnego interesu w ukrywaniu statystyk i faktów, przeciwnie – oczekują otwartego i bazującego na faktach dialogu. Szwecja to społeczeństwo otwarte, w którym podstawą sprawowania władzy jest prawo publicznego dostępu do oficjalnych dokumentów. Oznacz to, że każdy, czy to osoba prywatna, czy przedstawiciel mediów ma prawo wglądu i dostępu do informacji na temat działalności rządu i jednostek samorządowych.

Więcej:

Brå - The Swedish Crime Survey
Brå - Report 2005:17 (Swedish)
The British Journal of Criminology: Volume 53, Issue 3, 1 May 2013
Government Offices of Sweden - The Principle of Public Access to Official Documents
Freedom of the Press Act – Chapter II (Swedish)

Twierdzenie: „W Szwecji istnieją tzw. „strefy no-go”, w których władzę przejęli przestępcy i gangi, a służby ratunkowe nie mają odwagi się tam pojawiać.”

Fakty: Nie. W raporcie opublikowanym przez szwedzką Policję w lutym 2016 roku zidentyfikowano 53 dzielnice, które w coraz większym stopniu dotknięte są przestępczością, niepokojami społecznymi i brakiem bezpieczeństwa. Miejsca te zostały niepoprawnie nazwane „ strefami no-go”. Prawdą jest natomiast, że w wielu z tych miejsc policja doświadczyła trudności w wykonywaniu swoich obowiązków. Nie jest jednak prawdą, że policja tam się nie pojawia i że nie obowiązuje tam szwedzkie prawo.

Przyczyny problemów, które dotykają te obszary są złożone. By odwrócić ten trend, należy podjąć szereg inicjatyw społecznych na różnych poziomach.

Więcej:
Swedish Police Authority – 2017 Report on Vulnerable Areas (Swedish)
Brå - The Swedish Crime Survey

Twierdzenie: „Duża ilość imigrantów spowodowała, że Szwecja znalazła się na krawędzi upadku.”

Fakty: Nie. Szwedzka gospodarka jest silna. Pomimo wysokich kosztów związanych z falą imigracji, Szwecja w latach 2015, 2016, 2017 i 2018 zanotowała nadwyżkę finansów publicznych. Zgodnie z prognozami nadwyżka ta będzie rosnąć do roku 2022. Dodatkowo nieustannie zmniejsza się odsetek bezrobotnych wśród osób młodych, który w roku 2018 osiągnął najniższy poziom od 15 lat. Jednocześnie odsetek osób zmagających się z bezrobociem długookresowym (12 miesięcy lub dłużej) należy do najniższych w UE.

W ostatnim czasie bardzo wiele osób szukało schronienia w Szwecji. W roku 2015 prawie 163 000 osób wystąpiło tutaj o azyl. Przedsięwzięte w tej sytuacji przez szwedzki rząd kroki, takie jak tymczasowe kontrole tożsamości i kontrole graniczne oraz nowe tymczasowe ustawodawstwo azylowe, doprowadziły do tego, że mniej osób stara się o azyl w Szwecji. W latach  2016, 2017 i 2018 ilość osób starających się o azyl w Szwecji wyniosła odpowiednio 28 939, 25 666 i 21 502 osób.

Więcej:
Eurostat database – Employment and unemployment
Statistics Sweden - National Accounts, quarterly and annual estimates
Swedish Migration Agency - Statistics on residency permits in Sweden

Twierdzenie: „Muzułmanie staną się wkrótce w Szwecji większością.”

Fakty: Nie. Oblicza się, że w Szwecji mieszka kilkaset tysięcy osób, które mają swoje korzenie głównie w krajach muzułmańskich. Szacunki te nie mówią jednak nic o religijności tych osób.

Muzułmańskie związki wyznaniowe liczą ok. 170 tys. osób. To ok. 1,5 procenta ludności Szwecji. Największymi związkami wyznaniowymi w Szwecji są Kościół Szwedzki, Pentekostalizm (ruch zielonoświątkowy) i Kościół Katolicki. Z 10 milionów mieszkańców Szwecji 6 miliobów jest członkami Kościoła Szwecji.

Uprzedzenia i negatywne postawy w stosunku do Muzułmanów są rozpowszechnione na wielu szczeblach społeczeństwa. Raport opublikowany w 2015 roku prze Rzecznika ds. Równego Traktowania dowodzi, że islamofobia przejawia się groźbami, wyzwiskami, atakami medialnymi, prześladowaniem w szkołach, utrudnianiem znalezienia zatrudnienia i na wiele innych sposobów. 

Źródło

Ambasada jest skłonna nieodpłatnie udostępnić pewną ilość broszur informacyjnych dot. polityki i kultury kraju wyłącznie w odpowiedzi na konkretne zapotrzebowanie, np. przy okazji festiwali i innych imprez promujących Szwecję.

Obywatelom państw należących do Unii Europejskiej przysługuje prawo podjęcia pracy, studiów bądź zamieszkania w Szwecji bez konieczności występowania o pozwolenie na pobyt. Dozwolone jest także prowadzenie własnej działalności gospodarczej. Tzw. prawo do pobytu (szw. uppehållsrätt) przysługuje zatem automatycznie pracownikom, właścicielom działalności gospodarczej lub osobom posiadającym wystarczające środki na utrzymanie w Szwecji. W takiej sytuacji nie jest konieczne składanie zgłoszenia do Urzędu ds. Migracji (szw. Migrationsverket).

Obywatele UE mają prawo przenieść się do Szwecji, nie występując o pozwolenie na pobyt, jednak jeśli któryś z członków ich rodziny jest obywatelem kraju, nie należącego do UE, przy pobytach dłuższych niż trzy miesiące, konieczne jest wyrobienie mu karty pobytu (szw. uppehållskort). Karta przyznawana jest osobom, które wykażą, że przysługuje im prawo do pobytu w Szwecji w związku z pracą, studiami lub posiadaniem wystarczających środków na utrzymanie.

By wjechać do Szwecji, obywatele krajów członkowskich UE/EOG oraz członkowie ich rodzin muszą posiadać ważny paszport lub dowód tożsamości zawierający informację o posiadanym obywatelstwie. Bliscy krewni, którzy potrzebują wizy uprawniającej do wjazdu do Szwecji, powinni ubiegać się o nią w ambasadzie lub konsulacie szwedzkim przed przyjazdem do Szwecji. Listę krajów, których obywatele muszą posiadać wizę wjazdową, znaleźć można na stronie internetowej szwedzkiego rządu.

Jako obywatele Unii Europejskiej Polacy mogą podjąć pracę lub studia od razu po przyjeździe do Szwecji. 

W sprawie wpisania do rejestru ludności i otrzymania szwedzkiego numeru osobowego (szw. personnummer) – odpowiednika polskiego numeru PESEL, należy skontaktować się z Urzędem Skarbowym (szw. Skatteverket). 

Chcąc rozpocząć w Szwecji własną działalność gospodarczą, należy zarejestrować firmę w Urzędzie Skarbowym i Urzędzie Rejestracji Przedsiębiorstw (szw. Bolagsverket).

Za renty i emerytury odpowiada w Szwecji Urząd ds. Emerytur i Rent (szw. Pensionsmyndigheten).

Pragniemy zwrócić uwagę, że ani Urząd ds. Migracji, ani Ambasada nie pośredniczą w znalezieniu pracy w Szwecji. Informacje o szwedzkim rynku pracy można znaleźć na stronie Centralnego Urzędu Pracy.

Obszerne informacje na temat wędkarstwa w Szwecji można znaleźć na stronie internetowej SwedenFishing.com.

TUTAJ można znaleźć listę adwokatów anglo- i szwedzkojęzycznych oraz prawników w Polsce.
Ambasada udostępnia tę listę bez rekomendacji i nie bierze żadnej odpowiedzialności za wybór adwokata lub radcy prawnego.